Yindee, de zwarte Siamees
Toen mijn geliefde Majicou plotseling overleed, beloofden
vrienden me een kitten van hun zwangere Siamese poes waar
een zwarte half-Siamees pappa van zou worden. De kans dat
er een zwart kitten zou komen, was aanwezig.
Omdat de twee katertjes die ik nog over had, Yuma en
Takoda, uit elkaar aan het groeien waren, kon ik niet zo
lang wachten en bracht een kleine zwarte poes uit de hof
van Eden mee naar huis. Ze heette daar Onyx, maar we
doopten haar om in Satinka. Het evenwicht was hersteld,
Takoda was zeer in zijn nopjes met dit vrouwtje en werd
helemaal het haantje. Ik gaf aan dat ik al voorzien was
maar toen werd het nestje geboren op 26 maart 2011…..
Richard was gaan kijken zei: ze pasten alle vijf op mijn
hand. Sasha verweet me dat ik niet langsgeweest was
(zelfbescherming) en Richard zei ‘wat maakt een meer of
minder uit?’.
En wat was ze lief, klein en zacht. Een klein zwart
bolletje temidden van haar vier nestgenootjes. Het leek wel
een vergissing van moeder natuur. Ze bleef klein, Sasha en
Gerrit noemden haar liefkozend ‘vlo’ en ik bracht een
aantal dagen en nachten op Internet door om een mooie naam
voor haar te kiezen. Het werd Yindee, wat Geluk en Welkom
betekent.
Op 10 juni mocht ik haar ophalen. Ik was met de bus en
trein naar Andijk gereisd, we zouden door Richard worden
opgehaald. De reismand bleek niet helemaal te zijn wat
mevrouw in gedachten had dus lag ze op het roze dekentje op
mijn schoot lief te slapen terwijl de auto op hoge snelheid
door de nacht schoot. Zelfs het wilde bochtenwerk over de
dijk leek haar niet van haar stuk te brengen. Thuisgekomen
zijn we was het al laat dus ik heb haar naast mijn bed
gezet in haar mandje, water en kattenbak er vlakbij. ’s
Ochtends keek ze me nieuwsgierig aan en apporteerde het
speeltje wat ik haar toewierp. Zo klein, zo zelfstandig………
In de weken die volgden bleek hoe zelfstandig ze was. Ze
kon al snel overal op klimmen en ook de trap was niet echt
een belemmering. Wel had ze moeite onderscheid te maken
tussen de kattenbak en mijn bed. Na het consulteren van 2
kattengedragstherapeuten, ettelijke wassen, uitbreiding van
het aantal kattenbakken en vervangen van het soort
kattengrit, leek het opgelost. Ze heeft 2 weken in een
bench geslapen om af te leren het bed onder te plassen.
Ze werd al snel vriendjes met de rest van de katten;
Satinka nam haar onder haar hoede en ze liet haar zelfs
zogen. Het ontbreken van melk in haar tepels was geen
probleem; het geruststellende likken onder het zogen en het
trappelen voor melk was voor haar genoeg. Ook Takoda, een
mannetje notabene, liet het kleintje aan zijn tepels zuigen
en likte de kleine. Twee weken later had ze ook Yuma om
haar pootjes gewonden en de hele familie sliep voortaan als
een grote kluwe op bed, zodat ik moeite had een stukje
deken te bemachtigen.
Nu is ze al bijna een jaar; ze eet mee met de grote poezen,
speelt en slaapt met ze en is helemaal gelukkig in haar
nieuwe familie. Ik ben haar mens, ze is veel in mijn buurt
en laat me steeds lachen om haar rare capriolen.