Yindee, de zwarte Siamees

Toen mijn geliefde Majicou plotseling overleed, beloofden vrienden me een kitten van hun zwangere Siamese poes waar een zwarte half-Siamees pappa van zou worden. De kans dat er een zwart kitten zou komen, was aanwezig.

Omdat de twee katertjes die ik nog over had, Yuma en Takoda, uit elkaar aan het groeien waren, kon ik niet zo lang wachten en bracht een kleine zwarte poes uit de hof van Eden mee naar huis. Ze heette daar Onyx, maar we doopten haar om in Satinka. Het evenwicht was hersteld, Takoda was zeer in zijn nopjes met dit vrouwtje en werd helemaal het haantje. Ik gaf aan dat ik al voorzien was maar toen werd het nestje geboren op 26 maart 2011…..

CIMG5390

Richard was gaan kijken zei: ze pasten alle vijf op mijn hand. Sasha verweet me dat ik niet langsgeweest was (zelfbescherming) en Richard zei ‘wat maakt een meer of minder uit?’.

En wat was ze lief, klein en zacht. Een klein zwart bolletje temidden van haar vier nestgenootjes. Het leek wel een vergissing van moeder natuur. Ze bleef klein, Sasha en Gerrit noemden haar liefkozend ‘vlo’ en ik bracht een aantal dagen en nachten op Internet door om een mooie naam voor haar te kiezen. Het werd Yindee, wat Geluk en Welkom betekent.

Op 10 juni mocht ik haar ophalen. Ik was met de bus en trein naar Andijk gereisd, we zouden door Richard worden opgehaald. De reismand bleek niet helemaal te zijn wat mevrouw in gedachten had dus lag ze op het roze dekentje op mijn schoot lief te slapen terwijl de auto op hoge snelheid door de nacht schoot. Zelfs het wilde bochtenwerk over de dijk leek haar niet van haar stuk te brengen. Thuisgekomen zijn we was het al laat dus ik heb haar naast mijn bed gezet in haar mandje, water en kattenbak er vlakbij. ’s Ochtends keek ze me nieuwsgierig aan en apporteerde het speeltje wat ik haar toewierp. Zo klein, zo zelfstandig………

In de weken die volgden bleek hoe zelfstandig ze was. Ze kon al snel overal op klimmen en ook de trap was niet echt een belemmering. Wel had ze moeite onderscheid te maken tussen de kattenbak en mijn bed. Na het consulteren van 2 kattengedragstherapeuten, ettelijke wassen, uitbreiding van het aantal kattenbakken en vervangen van het soort kattengrit, leek het opgelost. Ze heeft 2 weken in een bench geslapen om af te leren het bed onder te plassen.

Ze werd al snel vriendjes met de rest van de katten; Satinka nam haar onder haar hoede en ze liet haar zelfs zogen. Het ontbreken van melk in haar tepels was geen probleem; het geruststellende likken onder het zogen en het trappelen voor melk was voor haar genoeg. Ook Takoda, een mannetje notabene, liet het kleintje aan zijn tepels zuigen en likte de kleine. Twee weken later had ze ook Yuma om haar pootjes gewonden en de hele familie sliep voortaan als een grote kluwe op bed, zodat ik moeite had een stukje deken te bemachtigen.

Nu is ze al bijna een jaar; ze eet mee met de grote poezen, speelt en slaapt met ze en is helemaal gelukkig in haar nieuwe familie. Ik ben haar mens, ze is veel in mijn buurt en laat me steeds lachen om haar rare capriolen.