Lente, zomer, herfst, winter.............. de seizoenen trekken in een duizelingwekkende vaart voorbij. Millennium, knipper met je ogen en je bent weer drie jaar verder. De seizoenen komen en gaan. Ook in het leven van mijn katjes. Ik zie in de ogen van Sheeba dat de herfst is aangebroken. Triest maar onafwendbaar. Zij kijkt naar mij op met haar blinder wordende ogen. Nog steeds zie ik haar onuitputtelijke liefde voor mij, nog steeds dat vertrouwen dat ik al in haar kittenogen mocht lezen. Maar oh, wat doet het een pijn dat ik weet dat herfst ook een voorbereiding op sterven is. Het doet pijn te weten dat zij mij eens zal ontvallen, eens zal ik niet meer dagelijks mijn gezicht in haar vachtje kunnen drukken, haar aaien en tegen haar praten. Zij is zoveel poes, natuurlijk houdt het ook een keer op. Maar mag deze herfst nog heel lang duren?
Sheeba's winter, 9 januari 2009
Het is winter in Nederland. De vorst heeft de bomen wit gekleurd met een laag rijp. Het is koud, guur en het heeft gesneeuwd. In mijn kleine kat sneeuwt het ook; langzaam vervaagt de wereld om haar heen en langzaam wordt ze steeds kouder. De dood staat voor de deur, zijn geur is al te ruiken. Majicou en Yuma weten het, Sheeba weet het ook. Vannacht heeft ze tegen me aangelegen, ongemakkelijk liggend omdat ze de controle over haar spieren deels kwijt is. Langzaam dooft het licht in haar ogen.
Op 2 maart 1991 werd zij geboren; een klein zwart bolletje, met de keizersnee gehaald. Al een uur na haar geboorte was ze van mij, ook al bleef ze nog bij haar moeder wonen tot ze zelfstandig genoeg was om met me mee te gaan. Ik heb haar haar eerste stukjes hart gevoerd, ik heb haar geleerd zichzelf te wassen en haar verzorgd als ze ziek was. Mijn kleine gezel, straks moet ik met haar onze laatste tocht maken, naar de dierenarts. Om 14.00 uur zal hij haar de regenboogbrug op laten gaan.
Ik zag haar lente, haar zomer – wat was ze mooi -, haar herfst en nu, het doet zo’n pijn, haar winter. Er is rust in huis, vrede om alles wat mooi was en het leven waar ze altijd van genoten heeft. De zon heeft ze nog in haar vacht gevoeld, ze heeft net wat vis gegeten met Majicou en Yuma. Het is goed, het is bijna volbracht.
Bijna 18 jaar was zij mijn reisgezel, ik was haar zon en haar maan. Rust zacht kleine kat, ga in liefde en vrede.
