Siamezen
Op de website
van SIOK vond ik het volgende stukje: een Siamees is zoals
hij er uitziet; mystiek, extravagant en uniek. Daarnaast is
hij bijzonder aanhankelijk, sociaal, dominant aanwezig,
nieuwsgierig, ondernemend, bezitterig, hebberig en
bovendien een kat van de klok. Een Siamees is en doet in
elk opzicht net even meer dan elke andere kat. Hij houdt je
gezelschap, helpt met stukjes tekst door over je
toetsenbord te lopen, leest je boeken en kranten mee en
levert graag commentaar op alles.
De
Siamees is emotie, een ervaring die je voelt tot diep in je
ziel. Indien eigenaar en Siamees er beiden voor open staan,
ontstaat er een intens innige band, die je leven verrijkt
en die je niet zult vergeten.
Yindee, de kleine Siamees
Hoeveel
Siamees bloed Majicou in zich had, werd me pas duidelijk
toen ik me ging verdiepen in de Siamees. Vrienden die een
nestje op komst hadden, boden mij de eerste keuze - uit
compassie voor mijn recente verlies. Er waren 5 kleine
bolletjes in het nestje, een daarvan was zwart en zou de
nieuwe huisgenoot worden. Op 10 juni mocht ik haar ophalen,
ze kreeg de naam Yindee, wat geluk en welkom betekent. Ze
is schattig, als alle kittens. Maar ook slim, mooi en
vreselijk snel. Ze luistert naar haar naam en op wat kleine
zindelijkheidsprobleempjes na genieten we volop van haar
aanwezigheid.
Satinka doet haar intrede
Amper 3
maanden nadat Majicou overleden was, bleken Yuma en Takoda
uit elkaar te groeien; de lijm was weg. In Ede vond ik een
nieuw lief vriendinnetje voor hen die de naam Satinka
kreeg. Ze kroop weg in mijn armen en wilde weg uit het
lawaai, de drukte en mee naar de zeven Zaligheden.
Afscheid
van Majicou
Op 16
januari is
Majicou geheel onverwacht overleden. Zomaar ineens, toen
hij bij me op de bank lag en Yuma gewassen had. Hij lag
lekker tevreden, samen met Yuma bij me en ineens strekte
hij zijn lijfje uit in een stuip.
Majicou is de regenboog brug opgegaan en laat ons achter in
een enorme leegte. Majicou is altijd zoveel poes geweest,
zo bijzonder, zo mooi, zo lief, zo vriendelijk, zo
intelligent, zoveel goedheid in een prachtig zwart lijfje.
En nu.................is hij er niet meer. De kat die sinds
9 november 1999 bij mij woonde, die alles voor mij was wat
een kat maar kon zijn, heb ik bij de dierenarts achter
moeten laten.
Rust zacht hele lieve Majicou, dank je wel voor alle mooie
momenten die we deelden, ik zal je nooit vergeten. Je
maakte de wereld zo mooi door er te zijn.
Ga in liefde de regenboogbrug op. Ik mis je mijn kleine
vriendje, mijn gezel.
Takoda, 8 juni 2010
Takoda is 11 mei 1 jaar geworden. Wat gaat het snel! Het is
een lief kereltje en erg speels. Het drietal geniet van de
zon in onze tuin en Takoda begint steeds meer op Majicou te
lijken.
Mama Majicou
Het
kleine kitten voelt zich al helemaal thuis; hij ravot met
Yuma en laat zich door de grote katten wassen. Majicou
heeft zelfs de moederrol op zich genomen en laat het
katertje aan zijn tepels sabbelen. Schijnzwanger zal hij er
wel niet van raken want het blijft een kater. Wel heel
schattig; een filmpje staat op de pagina van
Takoda.
Takoda, 11 mei 2009.
Sinds 23 juli heb ik een nieuwe aanwinst: Takoda. Hij is
klein, lief, schattig en zo kitten! Hij stelt zich aan de
wereld voor op zijn eigen pagina.
Sheeba, 9 januari 2009.
Gisteren heb ik mijn kleine kat Sheeba de regenboogbrug op
laten gaan. Vandaag is Sheeba om 10.30 gecremeerd. Om 11.00
hebben ze haar as uit de oven gehaald. Ashes to ashes, dust
to dust................ Haar as wordt in een mooie zwarte
urn gedaan, gegraveerd met haar naam, datum van haar
geboorte en datum van haar vertrek.
Vrijdag hebben we nog een mooie dag gehad, Majicou en Yuma
hebben haar nog gewassen en ze heeft nog naar buiten
gekeken naar het winterse landschap terwijl we naar de
dierenarts reden in Richard's zwarte Amerikaan. Ik heb
foto's gemaakt van haar laatste dag en een filmpje van
Majicou die haar voor het laatst wast.
Het is een mooie dag en ik denk dat Sheeba dat ook weet.
Gisteren was ook mooi en daar heeft ze nog van genoten; ze
heeft zelfs gespind.
Ik zag haar lente, haar zomer – wat was ze mooi -, haar
herfst en nu, het doet zo’n pijn, haar winter. Er
is rust in huis, vrede om alles wat mooi was en het
leven waar ze altijd van genoten heeft. De zon heeft ze
nog in haar vacht gevoeld, ze heeft net wat vis gegeten
met Majicou en Yuma. Het is goed, het is bijna
volbracht.
Bijna 18 jaar was zij mijn reisgezel, ik was haar zon en
haar maan. Rust zacht kleine kat, ga in liefde en vrede.
Sinterklaas
Kinderen
in Nederland zijn druk bezig met verlanglijstjes voor de
goede sint te schrijven. Mijn katten hopen vooral dat ze
het dak op mogen, desnoods achter een man met rode
jurk/mantel aan. Helaas gooi ik dan roet in de plannen. Tis
toch wat allemaal……………
En nog een domein
Sinds oktober 2007 is Majicou ook te vinden op
www.Majicou.com
Schilderij Yuma
Het is zover: Yuma's portret is geschilderd door Anne
Versteyne van de Kat z'n Viool en is afgelopen week
door mij thuis gebracht. Het was spannend hoe het er
uit zou zien met de laatste laag vernis eroverheen
maar ik kan alleen maar stellen dat het erg mooi
geworden is.
Blaasgruis alarm
Vanmorgen kwam Majicou onverrichte zaken de bak af. Snel op
de site van dierenarts Gianotten gekeken voor de
weekenddienst van de dierenartsen. Wanneer het lijkt
of een kat niet kan poepen is het reden voor paniek;
de kat kan dan vaak niet plassen, wat lijkt op niet
kunnen poepen, door een blaasaandoening en wanneer je
daar niet op tijd bij bent, kan het de nieren
aantasten. Een uur later moest ik Majicou achterlaten
bij de dienstdoende weekendarts en mocht hem twee uur
later pas ophalen, nog suf van de narcose en de pijn.
Arm dier. Yuma zit hem nu lief te wassen om hem te
troosten.
Gimli is verhuisd
Op zondag 24 juli 2002 kwam Gimli met ons mee naar huis,
toen ik de katten na de vakantie ophaalde bij Katterij
Matou in Nijkerkerveen. Het was een lief zwart katje,
gevonden in het bos in Rotterdam, wat een nieuw thuis
zocht.
Helaas bleek Gimli toch een 'eigen thuis' nodig te hebben,
een thuis wat ze niet hoefde te delen met andere katten. Op
24 september 2006 is ze verhuisd naar haar nieuwe plekje in
De Bilt. Ze heeft nu eindelijk de rust gevonden en is
eindelijk echt thuis. Vanuit haar hangmat voor het raam
kijkt ze lekker de hele dag naar buiten. Ze verhaart niet
meer, ook een teken dat ze eindelijk gelukkig en ontspannen
is. Ondanks de aanvankelijke bezwaren van haar nieuwe
verzorgers heeft ze het zelfs voor elkaar gekregen een
eigen plekje op hun bed te krijgen.
EU domein
Majicou goes Europe!
Het blijkt dat de naam Majicou door anderen buiten mijn kat
gebruikt wordt. Ik vind dat op zijn zachts gezegd niet zo
heel erg leuk. Vandaar dat ik de EU domeinnaam maar
geclaimd heb. Misschien een beetje vooruitstrevend....
Jehoedi is overleden
Tot mijn grote schrik en droefheid las ik in augustus 2006
het bericht dat Jehoedi, de trotse kater van Anne Versteyne
en postkater van De Kat z'n Viool, overleden is na een
ziekbed. Jehoedi is negen jaar geworden. Anne heeft een
mooie 'in memoriam' gemaakt, die te bekijken is via deze
pagina's (Jehoedi in Memoriam).