Op de website van SIOK vond ik het volgende stukje: een Siamees is zoals hij er uitziet; mystiek, extravagant en uniek. Daarnaast is hij bijzonder aanhankelijk, sociaal, dominant aanwezig, nieuwsgierig, ondernemend, bezitterig, hebberig en bovendien een kat van de klok. Een Siamees is en doet in elk opzicht net even meer dan elke andere kat. Hij houdt je gezelschap, helpt met stukjes tekst door over je toetsenbord te lopen, leest je boeken en kranten mee en levert graag commentaar op alles. De Siamees is emotie, een ervaring die je voelt tot diep in je ziel. Indien eigenaar en Siamees er beiden voor open staan, ontstaat er een intens innige band, die je leven verrijkt en die je niet zult vergeten.
Yindee, de kleine Siamees
Hoeveel Siamees bloed Majicou in zich had, werd me pas duidelijk toen ik me ging verdiepen in de Siamees. Vrienden die een nestje op komst hadden, boden mij de eerste keuze - uit compassie voor mijn recente verlies. Er waren 5 kleine bolletjes in het nestje, een daarvan was zwart en zou de nieuwe huisgenoot worden. Op 10 juni mocht ik haar ophalen, ze kreeg de naam Yindee, wat geluk en welkom betekent. Ze is schattig, als alle kittens. Maar ook slim, mooi en vreselijk snel. Ze luistert naar haar naam en op wat kleine zindelijkheidsprobleempjes na genieten we volop van haar aanwezigheid.
Satinka doet haar intrede
Amper 3 maanden nadat Majicou overleden was, bleken Yuma en Takoda uit elkaar te groeien; de lijm was weg. In Ede vond ik een nieuw lief vriendinnetje voor hen die de naam Satinka kreeg. Ze kroop weg in mijn armen en wilde weg uit het lawaai, de drukte en mee naar de zeven Zaligheden.
Afscheid van Majicou
Op 16 januari is Majicou geheel onverwacht overleden. Zomaar ineens, toen hij bij me op de bank lag en Yuma gewassen had. Hij lag lekker tevreden, samen met Yuma bij me en ineens strekte hij zijn lijfje uit in een stuip.
Majicou is de regenboog brug opgegaan en laat ons achter in een enorme leegte. Majicou is altijd zoveel poes geweest, zo bijzonder, zo mooi, zo lief, zo vriendelijk, zo intelligent, zoveel goedheid in een prachtig zwart lijfje. En nu.................is hij er niet meer. De kat die sinds 9 november 1999 bij mij woonde, die alles voor mij was wat een kat maar kon zijn, heb ik bij de dierenarts achter moeten laten.
Rust zacht hele lieve Majicou, dank je wel voor alle mooie momenten die we deelden, ik zal je nooit vergeten. Je maakte de wereld zo mooi door er te zijn.
Ga in liefde de regenboogbrug op. Ik mis je mijn kleine vriendje, mijn gezel.
Takoda, 8 juni 2010
Takoda is 11 mei 1 jaar geworden. Wat gaat het snel! Het is een lief kereltje en erg speels. Het drietal geniet van de zon in onze tuin en Takoda begint steeds meer op Majicou te lijken.
Mama Majicou
Het kleine kitten voelt zich al helemaal thuis; hij ravot met Yuma en laat zich door de grote katten wassen. Majicou heeft zelfs de moederrol op zich genomen en laat het katertje aan zijn tepels sabbelen. Schijnzwanger zal hij er wel niet van raken want het blijft een kater. Wel heel schattig; een filmpje staat op de pagina van Takoda.
Takoda, 11 mei 2009.
Sinds 23 juli heb ik een nieuwe aanwinst: Takoda. Hij is klein, lief, schattig en zo kitten! Hij stelt zich aan de wereld voor op zijn eigen pagina.
Sheeba, 9 januari 2009.
Gisteren heb ik mijn kleine kat Sheeba de regenboogbrug op laten gaan. Vandaag is Sheeba om 10.30 gecremeerd. Om 11.00 hebben ze haar as uit de oven gehaald. Ashes to ashes, dust to dust................ Haar as wordt in een mooie zwarte urn gedaan, gegraveerd met haar naam, datum van haar geboorte en datum van haar vertrek.
Vrijdag hebben we nog een mooie dag gehad, Majicou en Yuma hebben haar nog gewassen en ze heeft nog naar buiten gekeken naar het winterse landschap terwijl we naar de dierenarts reden in Richard's zwarte Amerikaan. Ik heb foto's gemaakt van haar laatste dag en een filmpje van Majicou die haar voor het laatst wast.
Het is een mooie dag en ik denk dat Sheeba dat ook weet. Gisteren was ook mooi en daar heeft ze nog van genoten; ze heeft zelfs gespind.
Ik zag haar lente, haar zomer – wat was ze mooi -, haar herfst en nu, het doet zo’n pijn, haar winter. Er is rust in huis, vrede om alles wat mooi was en het leven waar ze altijd van genoten heeft. De zon heeft ze nog in haar vacht gevoeld, ze heeft net wat vis gegeten met Majicou en Yuma. Het is goed, het is bijna volbracht.
Bijna 18 jaar was zij mijn reisgezel, ik was haar zon en haar maan. Rust zacht kleine kat, ga in liefde en vrede.
Sinterklaas
Kinderen in Nederland zijn druk bezig met verlanglijstjes voor de goede sint te schrijven. Mijn katten hopen vooral dat ze het dak op mogen, desnoods achter een man met rode jurk/mantel aan. Helaas gooi ik dan roet in de plannen. Tis toch wat allemaal……………
En nog een domein
Sinds oktober 2007 is Majicou ook te vinden op www.Majicou.com
Schilderij Yuma
Het is zover: Yuma's portret is geschilderd door Anne Versteyne van de Kat z'n Viool en is afgelopen week door mij thuis gebracht. Het was spannend hoe het er uit zou zien met de laatste laag vernis eroverheen maar ik kan alleen maar stellen dat het erg mooi geworden is.
Blaasgruis alarm
Vanmorgen kwam Majicou onverrichte zaken de bak af. Snel op de site van dierenarts Gianotten gekeken voor de weekenddienst van de dierenartsen. Wanneer het lijkt of een kat niet kan poepen is het reden voor paniek; de kat kan dan vaak niet plassen, wat lijkt op niet kunnen poepen, door een blaasaandoening en wanneer je daar niet op tijd bij bent, kan het de nieren aantasten. Een uur later moest ik Majicou achterlaten bij de dienstdoende weekendarts en mocht hem twee uur later pas ophalen, nog suf van de narcose en de pijn. Arm dier. Yuma zit hem nu lief te wassen om hem te troosten.
Gimli is verhuisd
Op zondag 24 juli 2002 kwam Gimli met ons mee naar huis, toen ik de katten na de vakantie ophaalde bij Katterij Matou in Nijkerkerveen. Het was een lief zwart katje, gevonden in het bos in Rotterdam, wat een nieuw thuis zocht.
Helaas bleek Gimli toch een 'eigen thuis' nodig te hebben, een thuis wat ze niet hoefde te delen met andere katten. Op 24 september 2006 is ze verhuisd naar haar nieuwe plekje in De Bilt. Ze heeft nu eindelijk de rust gevonden en is eindelijk echt thuis. Vanuit haar hangmat voor het raam kijkt ze lekker de hele dag naar buiten. Ze verhaart niet meer, ook een teken dat ze eindelijk gelukkig en ontspannen is. Ondanks de aanvankelijke bezwaren van haar nieuwe verzorgers heeft ze het zelfs voor elkaar gekregen een eigen plekje op hun bed te krijgen.
EU domein
Majicou goes Europe!
Het blijkt dat de naam Majicou door anderen buiten mijn kat gebruikt wordt. Ik vind dat op zijn zachts gezegd niet zo heel erg leuk. Vandaar dat ik de EU domeinnaam maar geclaimd heb. Misschien een beetje vooruitstrevend....
Jehoedi is overleden
Tot mijn grote schrik en droefheid las ik in augustus 2006 het bericht dat Jehoedi, de trotse kater van Anne Versteyne en postkater van De Kat z'n Viool, overleden is na een ziekbed. Jehoedi is negen jaar geworden. Anne heeft een mooie 'in memoriam' gemaakt, die te bekijken is via deze pagina's (Jehoedi in Memoriam).